Umhverfis Ísland á 5 dögum

Vöknuðum fyrir allar aldir að mínu mati, skveruðum okkur og voru mættir á veitingastaðinn rétt fyrir hálf átta að morgni til.  Það var svalt loftið á Seyðisfirði þennan morgun og mikil var gleði mín er okkur var hleypt inn að á móti okkur kom þessi ilmandi bökunarilmur og er ég komst að því að rúnstykkin voru volg var ég seldur.  Nærðum við okkur vel þar sem að í dag skyldi haldið á fjöll, kvöddum Hótelið og héldum för áfram.

Næsti viðkomustaður var Egilstaðir nánar á N1 til að styrkja bensíndrenginn á alþingi, birgðum við okkur upp af drykkjarvörum og öðrum nauðsynjum litum á matseðil staðarins og vorum bara sáttir með úrvalið á honum.

Næst var ekið að Végerði sem er rétt inn við Skriðuklaustur en þar er upplýsingamiðstöð á vegum Landsvirkjunar vegna Fljótdalsvirkjunar og er komið var þar, stóð á miða opið frá 13 til 17, en erlendir ferðamenn eru snemma á ferðinni þannig Ingvar Sig var Gunna á Bóli með gamla opnunartímann enn, sendu henni meira vatn.

Þá var ekið í átt að einu mest umtalaði verki síðari ára sjálfri Kárahnjúkastíflunni, og er við vorum um miðja vegu og búnir að fylgja éinum bil í nokkurn tíma finn ég allt éinu hvernig Venni stígur disilgjöfina í botn og segir “ég nenni þessu ekki lengur“ og brunar fram úr bilnum og ég skellti upp úr því það voru engir aðrir bílar sjánlegir eins og augun eygðu, komum upp að stíflunni og vitið þið að nú var undrun mín mikil, var allt þetta þras um Kárahnjúkastífluna nauðsynlegt, mér fannst bara Landsvirkjun standa sig frábærlega í að byggja virkjanir neðanjarðar og inni í fjöllum, Ingvar Sig Landsvirkjun fær toppeinkun frá mér.  Engin greiðasala eða upplýsingarmiðstöð þannig að þegar við höfðum ekið yfir stífluvegginn fram og til baka og séð þetta frá öllum hliðum fengum við okkur Humarsamloku og bensín bara flottir á því.  Var svo haldið aftur til byggða.

Næsti viðkomustaður var Skriðuklaustur en þar er veitingastaður í kjallaranum sem býður upp á svæðisbundinn mat, og var hádegishlaðborð á boðstólununm þegar okkur bar að garði sem innihélt meðal annars lerkisveppasúpa, hreindýrabollur, bakaðar rófur, heimagerðum sultum og heimabakað brauð og var þetta hinn prýðilegasti hádegisverður og keypti ég krukku af hrútaberjahlaupi, hvannarsultu og fíflahunangi, kvöddum við og þökkuðum fyrir viðurgjörninginn.

Og héldum ferð okkar áfram.

Næsta stopp var Neskaupsstaður og eftir að hafa rúntað um aðalgöturnar, höfnina og kíkt inn í sjoppu staðarins fundum við náttstað okkar sem heitir Hótel Capitano og voru herbergin bara hin huggulegustu, var tekinn smá lúr áður en haldið skyldi til kvöldverðar.

Um 7 leitið hittumst við niður í gestamóttöku og lögðum af stað á einn veitingastað sem Venni hafði lesið um í aukablaði úr Morgunblaðinu sem heitir ferðalög 2009 og vorum við með eintak af því með okkur í ferðinni, staðurinn heitir hjá Frú Lúlú og eru allir starfsmenn undir 25 ár aldri og rekið af ungu hugsjónarfólki með Hákon Guðröðarsson sem prímusmótor.

Þau gefa sig út fyrir að bjóða upp á staðbundið hráefni og á kaffiseðli er til dæmis kleinur steiktar upp úr mör og heimareykt hangikjöt á heimabökuðu flatbrauði og eru þau dugleg við að vinna matinn frá grunni, á matseðlinum eru þekktir smáréttir sem þeirra aldurshópur dýrkar en einnig réttir fyrir þá sem eru eldri og völdum við Venni af þeim parti matseðilisins og í forrétt fengum við okkur rjómalagaða kjörsveppasúpu með heimabökuðu brauði og síðan gratineraðan plokkfisk með að sjálfsögðu heimbökuðu rúgbrauði í aðalrétt og það get ég sagt ykkur kæru félagar að margur stéttarbróðir okkar Venna mætti taka þessi ungmenni á Neskaupsstað sér til fyrimyndar, það góður var maturinn hjá þeim.

Að lokum kvöddu við og þökkuðum fyrir máltíðina og feginn var ég að þurfa ekki að fara inn í Walt Disney aðra nóttina í röð í draumi geta bara slakað á og hvílt sig fyrir átök morgundagsins.

I hluti

II hluti

/Sverrir