Vertu memm

Freisting

Global Chefs Challange

Birting:

þann

löbbuðum að Portman Square þar sem átti að taka hús á Agnari Sverrissyni á Texture ....

Var klár í lobbyinu um hálf sex um morguninn þegar strákarnir komu á leigara að pikka upp karlinn en við áttum bókað flug kl 08;15 frá Dublin til London, tékkað inn með hefðbundnum vandamálum, í loftið og klukkutíma seinna lentum við í London á Stansted flugvellinum.

Töskurnar settar í geymslu og expresslestin tekin inn til London á stöðinni Tottenham Hale  skiptu við yfir í undergroundið og héldum áfram að Oxford Circus þaðan sem við ”löbbuðum ,löbbuðum“ að Portman Square þar sem átti að taka hús á Agnari Sverrissyni á Texture en hægt er að lesa um það hér á síðunni í sér grein.

Þegar ég fór voru ungliðarnir rokknir í búðarráp þannig að ég lét panta taxa fyrir mig, og hver heldur þú Bjarni Þór að hafi verið bílstjóri ,enginn annar en Nonni vinur sem keyrði okkur fyrir 2 árum kominn á ”nýjan bíl, nýjan bíl“ og bara hress með lífið, hann spurði um þig og bað að heilsa, fékk ég hann til að rúnta um hverfið með mig og að Oxford Circus en þar ætluðum við að hittast.

Það var skítkalt úti og er ég hafði fylgst með umferðinni og mannfólkinu drykklanga stund og séð að þessi gata sem var í huganum stór gata, var bara lítil gata og á ég þá við Oxford Street.  Fann ég mér kaffihús og kallinn fékk sér kaffidrykk þó undarlegt sé en það var sökum kulda, hafði ég setið þónokkra stund þar inni er starfsfólkið fór að rífast í miðjum salnum og þvílík heift, þannig að ég sá að best fyrir mig var að fara út og vera laus við að hlusta á þetta þras.

Klukkan 4 hittumst við á Oxford götuhorninu og tókum undirgroundið til baka að sömu stöð og við höfðum skipt og fórum með expresslestinni út á Stanstead, náðum í töskurnar og tékkuðum inn og út í vél en þá byrjaði ballið, snjóað hafði og þeir eru víst svo vanbúnir á vellinum að tíðindum sætir og erfiðleikar við brottfarir véla.

Við sátum út í vél því það var allan tímann verið að vonast eftir glufu á veðrinu til að fá að taka á loft, vorum við upplýst með reglulegu millibili hver staðan væri hverju sinni.  Er 3 tímar voru liðnir kemur allt einu samloka með roast beef í hendurnar hjá mér og beiðni um að láta lítið fara fyrir átinu og var það gert möglunarlaust.  Hinu megin við ganginn var einhver primadonna sem vissi allt manna best og var á köflum frekar hortug út í flugfreyjurnar, um klukkutíma seinna er tilkynnt að ekki verði farið í loftið í kvöld og allir sendir inn í flugstöð í gegnum tollinn og að afgreiðslustað Iceland Express á flugvellinum og beðið frekari tilkynningar.

Stuttu seinna mætti Trish stöðvarstjóri IE, á svæðið og það sem mér datt fyrst í hug þegar hún lét til sín taka var auglýsing frá Ajax um  hvíta stormsveipinn það fljót var hún að koma ró á mannskapinn “deila út ,deila út“ matarmiðum, en svo komu slæmu fréttirnar, ekkert hótelpláss laust og þurftu allir að dvelja í flugstöðinni yfir nóttina.

Karlinn þarf að vera tengdur við rafmagn meðan sofið er vegna súrefnisvélar og þegar allt hafði róast náði ég sambandi við Trish og lýsti fyrir henni vandamáli mínu og bað hún mig að bíða í 5 mínúur sem og ég gerði, að þeim liðnum kom hún og starfsmaður með henni og sagði fylgdu honum, hann leysir úr málinu, við fórum á sérhvíldarsvæði fyrir fatlaða þar fékk ég einn bekkinn og gat tengt mig við rafmagn og farið að sofa í stærsta “hótelherbergi
hótelherbergi“ fyrr og síðar í miðri flugstöðinni, náði að sofa í 4 tíma og bjargaði það öllu.

Skellti mér í brekkara og var ég þá komin á gott ról hvíldur og nærður og tilbúinn í átök “ dagsins ,dagsins“.  Um tíuleitið var byrjað að tékka inn og var okkur boðið af stöðvarstjóranum að vera fyrstir og fengum sæti fremst í vélinni og gekk allt upp í þetta sinn og 4 tímum seinna var lent í Keflavík og voru flestir mjög fegnir, er ég var að labba eftir ganginum inn í flugstöðina birtist allt í einu primadonnan önuga og spyr mig, var ykkur boðin önnur sæti og kvað ég já við því, vindur hún upp á hausinn í þvílíkum fýlusvip og segir ekki var mér boðið það og verð ég að viðurkenna að ég gersamlega sprakk úr hlátri.

Í gegnum tollinn út í rútu og brunað í bæinn, inn á Bísann, Snæðingurinn ekki sjáanlegur fékk mér að borða kótilettur í raspi og grænar baunir og klikkaði það ekki, og góður endir á all óvenjulegri ferð.

Fleira tengt efni:

Part 1: Global Chefs Challange

Part II: Global Chefs Challange

Part III: Global Chefs Challange

Auglýsingapláss

Part IV: Global Chefs Challange

/Sverrir

 

Smári er matreiðslumaður að mennt, en hann hefur starfað við fagið til fjölda ára, bæði sem starfsmaður og rekstraraðili. Hægt er að hafa samband við Smára á netfangið [email protected] Skoða allar greinar höfundar hér >>

Click to comment

Leave a Reply

Netfang þitt verður ekki birt. Nauðsynlegir reitir eru merktir *

Podcast / Hlaðvarp

Auglýsingapláss

Ekki missa af neinu

Fréttabréf

Veldu eitt eða allt af eftirtöldu:
Auglýsingapláss

Mest lesið