Gæsin hvarf alveg í skuggann á fýlnum

Bjarni Harðarsson og Sverrir Halldórsson

Aðdragandi að þessari ferð var að vinur minn hann Elli í Vík hafði samband og spurði hvort ég kæmi ekki í veisluna í byrjun nóvember og kváði ég já við því og sagði hann þá, þú tekur einhvern með þér er það ekki og aftur kváði ég já, sjáumst og hann búinn að slíta samtalinu .

Ég fór beint í minn meistara og bauð honum með og þar sem hann var í fatla með hendina varð samkomulag að við myndum keyra til skiptis og var það ekkert mál frá minni hálfu.

Svo leið nærri helginni og gamli að googla á fullu og dettur niður á heimasíðu Hala í Suðursveit og úr verður að ég spyr Venna hvort við skyldum ekki bara leggja af stað á föstudeginum og keyra á Hala þar sem við áttum ekki að vera í Vík fyrr en um kvöldmatarleitið á laugardagskvöldinu og jánkaði hann því, eins þið eflaust vitið sem lesið hafa fyrsta kafla þessarar ferðar, svo er við vorum komnir að Hala þá sting ég upp á því að fara í hádegismat á Hornafirði þetta væri svo stutt bara um klukkutímakeyrsla og enn jánkaði Venni, þannig að um morguninn er við höfðum snætt morgunmatinn og kvatt á Hala var stefnan tekin á Höfn.

Keyrðum við í  rólegheitum til Hafnar og er við komum í bæinn rúntuðum við um og skoðuðum pleisið frá öllum hliðum og er við höfðum fengið nægju okkar var kominn timi til að finna ressa til að fá sér eitthvað að borða.  Höfðum frétt á Hala að staðurinn sem við höfðum hugsað okkur að heimsækja hefði lokað nokkrum dögum fyrr en það er staðurinn Humarhöfnin sem lagðist í vetrardvala þannig að við fórum inn á Kaffi Hornið og virkaði það ágætlega á okkur.

Tómatseruð tær grænmetissúpa

… pastað ofsoðið, sósan bragðlaus, humarinn ofeldaður og paprikan skorin eins og
hún væri ætluð hesti…

Setið á nokkrum borðum og pöntuðum mat og fyrsta sem þjónustustúlkan segir að við eigum ekki humarsúpuna og ekki kjötsúpuna, þannig að við pöntuðum súpu dagsins sem var tómatseruð tær grænmetissúpa og smakkaðist hún alveg prýðilega, í aðalrétt pöntuðum við Humar og pasta og mikil urðu vonbrigðin þegar það kom á borðið, pastað ofsoðið, sósan bragðlaus, humarinn ofeldaður og paprikan skorin eins og hún væri ætluð hesti að borða, þarna vantaði alveg fagmennsku, borguðum og héldum af stað frá Höfn og til baka.

Við gatnamótin við þjóðveg 1, gellur í Sigurvin; eigum við að fara á Djúpavog, það er svo stutt héðan, ég skyldi sneiðina og skellihlógu við og héldum svo í vesturátt.

Um kaffileitið vorum við komnir aftur á Klaustur og ákváðum við að stoppa á Hótel Geirlandi og prófa kaffi og heimabakstur þar og hittum við vertinn þar en hún heitir Erla Ívarsdóttir og er fyrsti kvennmaðurinn á Íslandi sem útskrifast sem matreiðslumaður frá Hótel og Matvælaskólanum, nam hún sín fræði á Naustinu og meistari hennar er enginn annar en Ib Wessman.
Þegar við vorum búnir að fá nægju okkar í vömb og heila þökkuðum við fyrir og héldum til Víkur.

Er við komum þangað, hentum við okkur inn á hótelið og slökuðum á áður en haldið skyldi í fýlaveislu ársins á veitingastaðnum Ströndin sem er áfastur Víkurskála.  Er við mættum sagði Elli að við ættum að sitja á vissu borði og sýndi hann okkur það og að við þyrftum að hafa ofan af fyrir Bjarna Harðarsyni inn á milli þess að hann væri að skemmta á móti Árna Johnsen.

Svo hófst maturinn og í smakk var reykt gæs og reyktur Fýll og held ég að segja megi að það sé í fyrsta sinn sem fýll er þannig í boði á veitingastað og það get ég sagt ykkur að gæsin hvarf alveg í skuggann á fýlnum svo merkilegt sem það er. 

Síðan var hlaðborð með söltuðum soðnum fýlsungum og hangikjöti með soðnum kartöflum, rófum, grænum baunum, rauðkáli og uppstúf og er þetta gamall staðbundinn siður, smakkaðist þetta alveg prýðilega og staðnum til sóma en fullt var út úr húsi.  Síðan skemmtu þeir félagar til skiptis en hópurinn var í 2 sölum þannig að þeir krossuðu á víxl í sölunum öllum til mikillar ánægju.

Þegar skemmtiatriðin voru búinn létum við okkur hverfa og lögðumst við til hvílu eftir annasaman dag og skemmtilega.

Best south – Dagur 1

/Sverrir