Vertu memm

Freisting

Löng helgi á Hótel LSH, við Hringbraut

Birting:

þann

Var kallaður inn á miðvikudegi til innskráningar sem felst í því að heimsækja allar stoðdeildir hússins og leyfa þeim að taka myndir, mæla, efnistaka og yfirheyrsla.  Var farið fram á að ég kæmi eftir hádegi daginn eftir en með klækjum náði ég að semja við doksa að seinka mætingu til kl 22,00 þar sem ég hafði keypt mér miða á leik FH – Aston Villa, og vildi ólmur sjá hann.

Mætti á Laugardalsvöllinn 45 mínútum fyrir leik og fann út hvar sætið var, flottur staður beint fyrir neðan blaðamennina og fanta útsýni, nú var garnagaulið orðið íþyngjandi og farið á stúfana hvað væri að fá og mikil voru vonbrigðin þegar kallinn komst að því engar pylsur, ekkert dietkók en einhverjar ljótar og sveittar pizzusneiðar og samt er stærsta auglýsing á vellinum Coke Zero, Harry hvað er á seyði??  Fór fúll í sætið og reyndi að njóta þess að horfa á góðan fótbolta og var sigur englendinganna sanngjörn úrslit þessum leik.

Eftir leik komst ekkert annað að í huga mínum en matur og brunaði ég upp á Laugaás og fékk mér Humarsúpu og Lambalæri Bearnaise vitandi að næsta máltíð yrði í fyrsta lagi eftir sólarhring.  Því miður var maturinn hálfkaldur en að öðru leiti góður.  Næst lá leiðin niður á LSH og gaf ég mig fram deild 12 E.
Var undirbúningur strax hafinn, rakstur og tilbehör, fara í 2 sótthreinsisturtur, vera fastandi ( þar kom til góða grauturinn á Laugaás ) og skipta um föt annað sinn á 2 tímum, upp í rúm og fara að sofa.

Kl 0600 ryðst einhver hvítur stormsveipur inn rýfur upp gluggatjöldin og galar góðan daginn, þú átt að fara í sótthreinsisturtu og það 2 sinnum, gert þegjandi og hljóðalaust og aftur í hrein föt og upp í rúm er þá smeygt á mig skinnsokkum hnéháum og hlýjum, kemur þá til leiks einn grænstakkur til að sækja mig og er ég keyrður í rúminum út ganginn eins og væri hluti af  hersýning og allir hvítir veifa eins og maður væri að fara langt en ferðin var heitið inn á næstu deild 12 G skurðstofur nefndar í daglegu tali á sömu hæð, inn í herbergi sem kallast undirbúningur. Réðust grænstakkar strax að mér og vilja stinga og pota og áður en ég vissi voru komnar 3 nálar í handleggi mína.

Það hefur verið fylgifiskur minna í heimsóknum á LSH að eitthvað fari úr skorðum, og var enginn undantekning í þetta sinn.  Síðan var mér rúllað inn í helgidóminn ( skurðstofuna ) og færður yfir á borðið fræga og merkileg nokk þá er það orðinn hinn mýksti bekkur.

Var byrjað að tengja alls konar græjur við mig, flapsarnir settir út og hendurnar lagðar þar á, búið að dæla slatta af lyfjum í kallinn og allt klárt til svæfingar þegar einn hlaupadrengur kemur inn og tilkynnir að það sé acut ( neyðartilfelli ) niðri í hjartaþræðingu og það sé 45 mínútna seinkun og mér til undrunar þusaði starfsfólkið um þetta og lét sem ég væri bara þúst á borðinu, kallinum líkaði ekki þessi staða og náði sambandi við doctor Sleeper og bað hann að setja á rokktónlist og hann spyr: „eitthvað sérstakt?“.. og ég segi ACDC og innan fárra sekúndna hljómuðu þeir í græjunum. Það get ég sagt ykkur að þessi upplifun að hlusta á ACDC inn á skurðstofu vel lyfjaður og með 10 grænstakka með grímur í kringum mig, hún slær út góðu balli með Sálinni og fullt af GT, þvílík upplifun.

Aðgerðin gekk vel, en aðalmálið var hvort ætti að setja Hellensens eða Duracell rafhlöðu í mig, inn á vöknun þar í einhverja tíma svo yfir á deild seinni part dags, og yndislegur sjúkraliði spyr hvort ég sé ekki orðinn svangur og kváði ég já við þeirri spurningu og fékk fangafæði djús og ristað brauð.  Svo kom kvöldmaturinn og var hann bara mjög góður og gaf góðar vonir yfir helgina, morguninn eftir fékk ég svo heiftarlegt hóstakast að herbergisfélagin minn lét flytja sig yfir á aðra stofu.

Leið helgin ljúft í gegn frábær matur, frábær þjónusta og þjónustustúlkurnar erlendu sem vinna vinnu sem landinn vill ekki sjá voru yndislegar og þegar þær vissu að ég drykki bar sykurlausan djús var séð til þess að það væri ávallt kanna af ísköldum djús á borðinu  og skipt um á 3. tíma fresti.  Á mánudeginum var mér tjáð að eftir hádegisverð væri ekki lengur þörf á mér og mætti ég yfirgefa staðinn með samþykki allra.  Og var það nýtt þó með vissum trega.

/Sverrir

 

Smári er matreiðslumaður að mennt, en hann hefur starfað við fagið til fjölda ára, bæði sem starfsmaður og rekstraraðili. Hægt er að hafa samband við Smára á netfangið smari@veitingageirinn.is Skoða allar greinar höfundar hér >>

Click to comment

Leave a Reply

Netfang þitt verður ekki birt. Nauðsynlegir reitir eru merktir *

Podcast / Hlaðvarp

Auglýsingapláss

Ekki missa af neinu

Fréttabréf

Veldu eitt eða allt af eftirtöldu:
Auglýsingapláss

Mest lesið

Veitingageirinn.is - Allt um veitingageirann - Fréttavefur um mat og vín - Netfang: frettir@veitingageirinn.is
RSS - Molar